در این مطالعه، میزان صحت گروهبندی 18 ژنوتیپ گیاه ذرت توسط روشهای مختلف تجزیه خوشهای، بر پایه روشهای مختلف استاندارد کردن دادهها و شاخصهای متفاوت فاصلهای، با تجزیه تابع تشخیص مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور 7 لاین اینبرد و 7 هیبرید حاصل از تلاقی آنها به همراه 4 توده حاصل از گردهافشانی آزاد هیبریدها در قالب یک طرح بلوکهای نامتعادل گروهی در سه تکرار کشت گردید و 22 صفت بر روی این ژنوتیپها اندازهگیری شد. تجزیه تابع تشخیص نشان داد که شاخص فاصله اقلیدسی بهتر از سایر شاخصهای فاصلهای بود و گروهبندی مطلوبی بر اساس آن حاصل گردید. همچنین هر سه روش استاندارد کردن دادهها، گروهبندی یکسانی داشتند و نتایج آنها بهتر از استاندارد نکردن دادهها بودند. ارزیابی دندروگرامهای روشهای مختلف تجزیه خوشهای نشان داد که روشهای متوسط فاصله بین دستهها، دورترین همسایهها و حداقل واریانس "وارد" بهتر از سایر روشها بودند. تجزیه تابع تشخیص خطی فیشر نیز نشان داد که روشهای متوسط فاصله بین دستهها، دورترین همسایهها و حداقل واریانس "وارد" با انجام صحت گروهبندی در حدود 100%، بهتر از سایر روشهای دیگر توانستهاند از اطلاعات اولیه دادهها استفاده و ژنوتیپها را گروهبندی نمایند.