اثر سطوح مختلف آلاینده¬های نفتی در یک خاک آهکی بر قابلیت پالایش فیزیکی هیدروکربن¬های نفتی

فرآیند پالایش فیزیکی، فن­آوری نسبتاً نوینی برای پالایش خاک­های آلوده سطحی است که در آن با بهینه سازی شرایط برای فعالیت ریزجانداران هوازی، اقدام به پاک­سازی خاک می­شود. در این پژوهش قابلیت پالایش فیزیکی یک خاک آهکی (TypicCalciargids) آلوده به هیدروکربن­های نفتی که با سه نسبت وزنی 1 به صفر، 1 به1 و 3 به1 (خاک آلوده: خاک غیرآلوده به­ترتیب سطوح Cx، 1C و 2C) با خاک غیر آلوده مخلوط شده بود بررسی شد. نتایج نشان داد که در اثر تیمار پالایش فیزیکی، فعالیت میکروبی در همه سطوح آلودگی نسبت به تیمار شاهد (بدون پالایش فیزیکی) افزایش یافت. به شکلی که میزان کربن تولید شده به­صورت 2CO حاصل از تنفس میکروبی در سطوح 1C، 2C و Cx به­ترتیب 19، 25 و 20 درصد بیشتر از نمونه­های شاهد بود. بیش­ترین کاهش غلظت کل هیدروکربن­های نفتی (TPHs) در پایان دوره مطالعاتی در سطح بالاتر آلودگی یعنی Cx مشاهده شد و کاهش حدود 52 درصدی نسبت به غلظت اولیه در مقابل کاهش حدود 21 درصدی در تیمار شاهد حاصل شد. هم­چنین در سطوح 1C و 2C نیز به­ترتیب غلظت اولیه TPHs در تیمار پالایش فیزیکی حدود 21 و 24 درصد بیشتر از تیمار شاهد کاهش داشت. بر اساس نتایج این پژوهش به­نظر می­رسد که فرآیند پالایش فیزیکی (هوادهی و تأمین رطوبت مناسب) نقش موثری در افزایش فعالیت ریزجانداران خاک و کاهش غلظت آلاینده­های نفتی از خاک داشته و بنابراین روش پالایش فیزیکی می­تواند به­عنوان روشی موثر، اقتصادی و با اثرات جانبی ناچیز برای محیط زیست، جهت پالایش ترکیبات نفتی در سطح وسیع مورد توجه قرار گیرد.